- Την απόσταση και την περίοδο των χαρακτήρων
- Γιατί επιδιώκουμε να διαλύσουμε ο ένας τον άλλο;
- Τι να κάνετε έτσι ώστε να μην είναι ενοχλητικό; 10 πρακτικές συμβουλές
Απόσπασμα: "Λένε ότι εμείς δεν ξέρουμε πώς να πετύχουμε, δεν υπάρχει κανένας τρόπος και δεν πρέπει να ταπεινωθείτε" (άγνωστος συγγραφέας).
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για το πώς οι νέοι τύποι επιτυγχάνουν τη θέση των κοριτσιών, για αυτό που κάνουν και το κόστος των υλικών. Προηγουμένως, εγώ ο ίδιος πίστευα ότι πρέπει να αναζητηθεί OGP. Τώρα θα πω σίγουρα: δεν υπάρχει τέτοια τιμή στο OHS.
Το κύριο πράγμα στην ανάλυση είναι να είναι ζωντανό, αυθόρμητο, αστείο. Η έννοια αυτού του οδηγού τοποθετεί την έννοια σε ένα σημαντικό μέρος και ιδιαίτερη σημασία στην κλινική. Η διαχείριση αποκαθιστά τη συνέχεια της ύπαρξης, σας επιτρέπει να αποκαταστήσετε το νόημα της ζωής, επιτρέπει στον ασθενή να είναι ο ίδιος με ολοκληρωμένο τρόπο και επιτρέπει, ως εκ τούτου, να ολοκληρώσει την ανάλυση. Η συνέχεια αυτή δίνεται από τη μετάβαση αυτού του νέου «τεστ πραγματικότητας» σε μια σύγκρουση με ένα νέο εξωτερικό αντικείμενο στη συνεδρία ανάλυσης. Η δημιουργική δράση, από την οποία η ηγεσία σε αυτή την έννοια είναι γόνιμη, δίνει στον ασθενή, με τη σειρά του, την εμπειρία της αναδημιουργίας της πραγματικότητας, από την πραγματική εμπειρία με την άλλη.
Γιατί, ρωτάς;
Γιατί αν κάποιος αρχίσει να αναζητά τη θέση κάποιου OGP, τότε χάνει την κατάστασή του και γίνεται σκλάβος στα μάτια του OZHP.
Αυτό δημιουργεί την αίσθηση της σπουδαιότητας αυτού του OGP και μειώνει τον τύπο κάτω από την πλίνθο. Αυτός ο τύπος είναι έτοιμος για οτιδήποτε, αν μόνο η κ. Του έδωσε προσοχή. Δεν μπορούμε να μιλάμε για αγάπη. Συχνά αυτοί οι κάτοχοι OVP διατηρούνται "σε αποθεματικό" στις φιλικές ζώνες.
Πολύ βολικό: δεν θα πάει πουθενά και το OGP μπορεί να αναζητήσει μια καλύτερη επιλογή. και αν δεν το βρει, τότε υπάρχει πάντα ένα ανταλλακτικό που θα το δεχτεί ακόμα και με ένα παιδί.
Ο πρώτος, που παράγει και ενεργεί αργότερα, είναι οι κύριοι χαρακτήρες αυτής της διαδικασίας: τα θηλυκά και τα αρσενικά στοιχεία, τα οποία είναι τώρα σε άριστη συζυγία, δεν διαχωρίζονται πλέον, αφού μέχρι στιγμής ήταν προϋπόθεση για την ύπαρξη αυτού του προσώπου. Έτσι, στο πλαίσιο της αναζήτησης της κατανόησης της προέλευσης της δημιουργικότητας, σε ένα πλαίσιο στο οποίο το παιχνίδι και η δημιουργικότητα βρίσκονται στη σκηνή, από ένα συνδυασμό αγνών γυναικείων και αρσενικών στοιχείων, ο Winnicott παρουσιάζει αυτή την υπόθεση σε εμάς. Έχοντας εντοπίσει τις ιδέες σας, ας επιστρέψουμε στο τμήμα της διαδρομής από τη θεωρία σας στην κλινική διαχείρισης.
Μια άλλη επιλογή: αν το OZhP τρέχει μετά από έναν άντρα, τότε χρειάζεται κάτι από αυτόν, είτε ως χορηγός είτε ως άνδρας.
Επίσης, εάν θέλετε να εξοικειωθείτε με την OZHP και να της ρωτήσετε μια ερώτηση: «θέλετε να συναντήσετε;», και απάντησε «όχι», τότε δεν πρέπει να πλησιάσετε πια, εσείς ως άτομο δεν ενδιαφέρεστε. Σεβαστείτε τον εαυτό σας, μην ντρέπεστε σε μια τέτοια γκόμενα, μην ταπεινώσετε και μην προσπαθήσετε να επιτύχετε τη θέση της. Τίποτα καλό δεν θα έρθει από αυτό.
Η φυσική κατάσταση της ανάπτυξης, η οποία τελικά οδηγεί ένα άτομο στην ύπαρξη στον κόσμο, ουσιαστικά για τον εαυτό του και για τους άλλους, εξαρτάται από το περιβάλλον, εξαρτάται κυρίως από τη μητέρα. Πρώτον, η μητέρα πρέπει να είναι σε θέση να παρέχει στο παιδί την εμπειρία του να είναι η ίδια στη διαδικασία συνάντησης με τον κόσμο. Είναι λοιπόν η ευκαιρία να βιώσουμε μια συνάντηση με τον κόσμο ως προσωπική δημιουργία, μια εμπειρία που είναι δυνατή μόνο ενόψει της πλήρους αναγνώρισης των αναγκών του παιδιού από τη μητέρα. Αυτό είναι το πρώτο σημείο: το υποκειμενικό αντικείμενο, η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Πολλοί τύποι πιστεύουν ότι είναι πιο εύκολο να αποκτήσετε ένα ελκυστικό RCA. Μια τέτοια νεοσσός καταλαβαίνει ότι δεν είναι η καλύτερη και όταν ένας τύπος αρχίζει να γνωρίζει έναν τέτοιο άνθρωπο, κατάλαβε ήδη ότι είναι αδύναμος στο μέτωπο. Και την πλησίασε και όχι σε εκείνη την ομορφιά. αυτό σημαίνει ότι όλα είναι κακά με το OZhP του, δεν θα τρέξει μακριά από μένα, αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στο έπακρο. Και το κάνει ακριβώς αυτό, αλλά το αγόρι δεν θα καταλάβει γιατί ένα τέτοιο νεοσσό αρχίζει να χτίζει την ίδια βασίλισσα. Είναι απλό: ο άντρας έθεσε μια αίσθηση αυτονομίας.
Αυτή είναι μια στιγμή καθαρή θηλυκότητα. Στη δεύτερη στιγμή και στην καλύτερη ανάπτυξη του παιδιού της, η μητέρα αρχίζει να αισθάνεται απογοητευμένη. Αυτές οι εμπειρίες δίνουν στο παιδί την προϋπόθεση να αρχίσει σταδιακά να αντιλαμβάνεται το αντικείμενο ως ξεχωριστό. Ο ρόλος της μητέρας εδώ είναι να παρουσιάσει το παιδί με το αντικείμενο που παρέχει αυτή τη μετάβαση, ένα υποκειμενικό αντικείμενο, ακόμα ένα μέρος του ίδιου του, ένα αντικειμενικό αντικείμενο, ξεχωριστό και με τη δική του ύπαρξη. Από εδώ και στο εξής, η εμπειρία του αρσενικού στοιχείου μπαίνει στο παιχνίδι. Σε αυτό το σημείο, η μητέρα θα παρουσιάσει κάτι στο παιδί που θα διευκολύνει την επαφή με την εξωτερική πραγματικότητα, μια ξεχωριστή πραγματικότητα, που θα εκτεθεί στο βρέφος και στο βαθμό που θα μπορεί να βιώσει αυτή την εμπειρία.
Τέτοια OZhP πρέπει να εγκατασταθούν αμέσως και να σταματήσει να παράγει. Εάν ένα τέτοιο κοτόπουλο θέλει να συναντήσει τον εαυτό του, αυτό σημαίνει ότι του άρεσε ο τύπος: μπορείτε να προσπαθήσετε να έχετε μια σχέση μαζί της, αλλά μην ενεργείτε σαν baborab.
Συνοψίστε τα παραπάνω. Δεν έχει νόημα να αναζητήσετε την τοποθεσία του OZhP, σας βλάπτει. Και κινδυνεύεις να γίνεις baborab.
Κατά τη συνάντηση δεν πρέπει να επιβάλλετε OZhP, απλά πρέπει να ανεβείτε και να ρωτήσετε: "θέλετε να συναντήσετε;"; αν όχι, όχι. Μην πιστεύετε μύθους, όπως "αν δεν πετύχετε, θα επιτύχετε άλλο" - ήρθε με πόρνες και καταναλώθηκε, αν σας ενδιαφέρει ως άτομο, τότε θα έρχεται τρέχει σε σας.
Το μεταβατικό αντικείμενο, κάτι που παρουσιάζεται από τη μητέρα και δημιουργήθηκε από το παιδί, είναι μέρος αυτής της βόλτας, είναι η μορφή που δίνει το παιδί στη δημιουργική ψευδαίσθηση "που επιτρέπει σε ένα άτομο να αντέξει το τεράστιο σοκ της απώλειας της παντοδυναμίας".
Το μαζικό στοιχείο και η εμπειρία της μεταβατικής περιόδου καθώς και η εμπειρία της καταστροφής του υποκειμενικού αντικειμένου αποτελούν τις προϋποθέσεις για μια σημαντική μετάβαση στην πλήρη επαφή με την πραγματικότητα, αλλά μόνο αυτό μπορεί να επιλυθεί αποφασιστικά στην προηγούμενη εμπειρία του Όντος, που προτιμάται από έναν αρκετά καλό προμηθευτή του γυναικείου στοιχείου. επεξεργασία.
Και τελικά: δεν έχει σημασία πόσο θλιβερό μπορεί να είναι, αλλά σε αυτήν την κοινωνία, δεν παιδιά επιλέγουν κορίτσια, αλλά το αντίθετο.
Κάθε φορά που μπαίνουμε σε μια νέα σχέση, κάνουμε τα ίδια λάθη. Είναι λοιπόν περίεργο ότι όλα συμβαίνουν σύμφωνα με το ίδιο σενάριο; Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη είναι μια παραβίαση του συμβουλίου "Κρατήστε την απόσταση σας στις σχέσεις". Πώς συμβαίνει αυτό και τι είναι γεμάτο;
Επιστρέφοντας: χάρη στη δυνατότητα της μητέρας να είναι στο θηλυκό της στοιχείο, το παιδί μπορεί να είναι ο ίδιος, έτσι η ζωή φαίνεται σημαντική ή, δεδομένης αυτής της αδυναμίας, το παιδί θα μπορεί να σπάσει και να μην έχει νόημα. που συνδέεται με την ιδέα της πράξης, η μητέρα θα δώσει στο παιδί τη δυνατότητα να κινηθεί σταδιακά σε μια αντικειμενική συνάντηση με την εξωτερική πραγματικότητα, στη χρήση του δικού του ανδρικού στοιχείου, απουσίας ή φαντασίας, όταν και με έναν πιθανό τρόπο. το παιδί, την ειρήνευση της μετάβασης από το υποκειμενικά αντιληπτό στο αντικειμενικά κοινό.
Ω, αυτός ο παντοδύναμος μύθος των δύο ημίσεων ενός συνόλου! Δημιουργεί στο μυαλό μας την ιδέα της αρμονίας ως μια πλήρη συγχώνευση - στην πραγματικότητα, τα μισά αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Έτσι, όλα πρέπει να είναι κοινά: απόψεις, χόμπι, βόλτες, φίλοι, χρήματα, στόχους ζωής ... Όλα αυτά, φυσικά, είναι καλά, αλλά είναι εφικτό; Στην αρχή, στην περίοδο της αγάπης, η απόσταση μεταξύ των εταίρων είναι σπάνια και, αντίθετα, προσπαθούν να την μειώσουν στο μηδέν. Και στη συνέχεια, μετά από μερικά χρόνια, κερδίζει κάθε εκατοστό του προσωπικού χώρου, γιατί το χρειαζόμαστε! Αλλά τα πρώτα πράγματα πρώτα.
Με άλλα λόγια, το βασικό δίλημμα σας είναι αδιάλυτο. Εάν δεν υπάρχουν μέσα για την άδεια, μπορεί να ξεχαστεί ή να γίνει αποδεκτή και υποστηριχθεί, δηλαδή επιτρέπεται. Κρατήστε την αίσθηση της συνέχειας του να είσαι ο ίδιος, αυτό είναι σημαντικό! Αυτή η εμπειρία μας δίνει μια επαφή, μια συνάντηση με ένα περιβάλλον που μπορεί να γίνει και να γίνει με ολοκληρωμένο τρόπο. Σε αυτή την επαφή, το αντικείμενο που δημιουργείται, η εξωτερική πραγματικότητα στην υποκειμενική ύπαρξή του για το παιδί αυτή τη στιγμή δημιουργείται και αποκαλύπτεται τόσο στην ύπαρξή του όσο και στο νόημά του και μέσα από μια αρκετά καλή δράση της μητέρας μέσω της ηγεσίας.
Την απόσταση και την περίοδο των χαρακτήρων
Ένας από τους λόγους για την κρίση των χαρακτήρων (και των διαζυγίων μετά) είναι η αύξηση της απόστασης. Θυμηθείτε πώς στο ποίημα από την ταινία "Η ειρωνεία της τύχης": "Πόσο οδυνηρό, μέλι, πόσο παράξενο / Ελάτε στη γη, πλέκοντας μαζί με κλαδιά - / πόσο οδυνηρό, μέλι, πόσο παράξενο / διαιρέστε κάτω από το πριόνι!". Πράγματι, συχνά ακούμε τα παράπονα ακόλουθη φόρμα : "Αυτός (αυτός) απομακρύνεται από μένα!" Αυτό σημαίνει ότι ένας από τους εταίρους επιδιώκει να αυξήσει την απόσταση. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό - εκτός από περιπτώσεις όπου η βαρύτητα εξαφανίζεται εντελώς και κάθε μέλος της οικογένειας "εισέρχεται στη δική του τροχιά". Και αν απομακρύνεστε από σας για να μην πάτε για την επιχείρησή σας και να ζήσετε τη ζωή σας, τότε έχετε απλώς διαφορετικές ιδέες για το σωστό επίπεδο οικειότητας και εγγύτητας στις σχέσεις. Πιθανότατα, φαίνεται να είναι ενοχλητικός και είναι απαραίτητο να διευθετήσουμε λίγο την κατάσταση.
Ως εκ τούτου, μπορούμε να σκεφτούμε με τον Winnicott ότι αυτό το κίνημα, το οποίο διατηρεί τη συνέχεια της ύπαρξης, δεν συμβαίνει λόγω της εξοικονόμησης αντιλήψεων, εννοιών ή αναμνήσεων. Η συνέχεια της ουσιαστικής ύπαρξης περνά μέσα από τη χειρονομία μέσω της δράσης μέσω της διαχείρισης, όπως η παρουσία στην εμπειρία που προσφέρει το περιβάλλον, η οποία ξεκινώντας με ένα υποκειμενικό αντικείμενο, την ψευδαίσθηση της δημιουργίας ενός αντικειμένου, περνά μέσα από ένα μεταβατικό αντικείμενο και φτάνει σε μια αντικειμενική αντίληψη του κόσμου, μια αντίληψη βασισμένη στην ικανότητα δημιουργίας και αναπαραγωγής, προέρχονται από τον ίδιο δυνητικό χώρο.
Γιατί επιδιώκουμε να διαλύσουμε ο ένας τον άλλο;
Από πού προέρχεται, αυτή η επιθυμία να γίνει μία; Όσο πιο μεγάλη είναι η σχέση, τόσο περισσότερα μυστικά και μυστικά θα μάθουμε με το να τα κρεμάμε στην αγάπη μας και να τα στερούμε από την ελαφρότητα και την απροσεξία. Ανοίγουμε ο ένας τον άλλον με χαρά, βλέποντας την αγάπη και την αποδοχή: αλλά, κοιτάξτε, τι (τι) εγώ, θα με αγαπάτε; Χρειαζόμαστε αγάπη κάποιου για να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας ατέλειες - αποδεικνύεται ότι όλα δεν είναι τόσο άσχημα αν με αγαπούν ... Γενικά, χρειαζόμαστε μια προσέγγιση και την επιδιώκουμε.
Τέτοιες ενέργειες, που ειρηνεύονται από το άτομο, συμπυκνώνουν στην ίδια κίνηση την υποκειμενική πραγματικότητα και αντικειμενική πραγματικότητα, διαιρώντας και διασυνδέοντας, υποστηρίζοντας και μετασχηματίζοντάς τα. Ο εαυτός αποκτά μια ζωντανή και ουσιαστική ύπαρξη, που είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της πολύπλοκης συμφιλίωσης μεταξύ της εσωτερικής και της εξωτερικής πραγματικότητας και της ζωής, αυτή η δύσκολη καθημερινή πραγματικότητα παίρνει χρώμα και πιο χρήσιμα και ουσιαστικά συναισθήματα για τον ίδιο τον άνθρωπο και για τον κόσμο στον οποίο ζει.
Αυτή η έννοια της διαχείρισης και της κλινικής Winnicotti. Ο Winnicott έρχεται σε μερικές αποφασιστικές διατυπώσεις σχετικά με τη θεωρία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, διαμορφώνοντας επαναστατικές έννοιες για το νόημα της ύπαρξης αμιγώς θηλυκών και αρσενικών παραμέτρων, στην προέλευση του συντάγματος της ανθρώπινης ψυχής. Ορισμένες από τις κρίσιμες συνέπειες αυτών των ευρημάτων θα εμφανιστούν στην κλινική.
Εκείνοι που ξέρουν από πρώτο χέρι, εντελώς άρρωστοι στην παραμικρή αύξηση της απόστασης σε μια σχέση. Όπως ο Erich Fromm, ένας μεγάλος εμπειρογνώμονας για την αγάπη, έγραψε: "Συχνά ανιδιοτελής παραφροσύνη ο ένας στον άλλο δεν αποτελεί απόδειξη μεγάλη αγάπη , αλλά μόνο το μέτρο της προηγούμενης συνάντησης. " Έτσι, η αύξηση της απόστασης προκαλεί στους ανθρώπους ανάλογη αύξηση του φόβου απώλειας. Ο κύκλος κλείνει.
Ως εκ τούτου, μπορούμε να σκεφτούμε ότι οι στιγμές σημαντικών αλλαγών στην κλινική περνούν από αυτή τη μέθοδο διαχείρισης, η οποία, όπως υπογραμμίζει ο Winnicott, είναι συναισθηματικά σκληρή, απαιτεί όχι μόνο βαθιές αλλαγές σε εμάς και περιλαμβάνει μας ως ανθρώπους που πρέπει να είναι εκεί και να κάνουμε ό, Με κάποιο τρόπο, να κάνουμε πραγματικά το ερώτημα εκείνου που ζητάει από εμάς, δηλαδή να κάνουμε λάθη, χρησιμοποιώντας όλες τις γνώσεις μας πολύ σοβαρά και σοβαρά, ώστε να μπορέσουμε τελικά να "πάρουμε μέρος" χωρίς να παρεμβαίνουμε στην επικράτεια της εμπειρίας κάποιου άλλου για να μας δώσουν την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε, έτσι ώστε ο άλλος να μπορεί να δημιουργηθεί ως άτομο ικανό να ζήσει πλήρως τη ζωή.
Για να μην αφήσουμε τον σύντροφο να πάει μακριά, χτυπάμε. Μας φαίνεται ότι οι σχέσεις μπορούν να "διατηρηθούν" στο υψηλότερο σημείο, να κρύβονται μαζί στην αγάπη, όπως σε ένα κοινό κελί. Για κάποιο χρονικό διάστημα, μπορείτε πραγματικά να ζήσετε έτσι (παρεμπιπτόντως, σε τέτοια ζευγάρια, η επικοινωνία με συγγενείς και φίλους είναι σχεδόν ξεθωριασμένη. Αλλά ένα από τα ζευγάρια εξακολουθεί να θέλει να βγει έξω και να πάρει μια ανάσα αέρα. Διαβάστε: αυξήστε την απόσταση σε μια σχέση.
Στον τομέα της ανάλυσης, το θεμελιώδες στοιχείο δεν είναι η μεταφορά προηγούμενων αναπαραστάσεων που μετατοπίστηκαν στην εικόνα του αναλυτή, αλλά για τον Winnicott, αυτό συνδέεται με την πραγματική εμπειρία μεταξύ δύο ανθρώπων, όπου κάποιος δίνει το άλλο όπου μπορεί να είναι και να βρει αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, χωρίς την εισβολή ενός άλλου όπου μπορείτε να παίξετε και να δημιουργήσετε.
Αυτή είναι η ικανότητα της μητέρας να χρησιμοποιεί το γυναικείο της στοιχείο στις σχέσεις με το παιδί της και τις ικανότητές της μετά από αυτό μέσω του ανδρικού της στοιχείου, το τι μπορεί να γίνει το παιδί, να κάνει και να επιτραπεί να κάνει, όπως λέει ο Winnicott. Ο αναλυτής μπορεί, όπως και η μητέρα, να αντιμετωπίσει το περιβάλλον, να είναι και να κάνει έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί και να κάνει το δικό του να γίνει.
Τι να κάνετε έτσι ώστε να μην είναι ενοχλητικό; 10 πρακτικές συμβουλές
Όπως έγραψε ο ποιητής φήμης J. H. Jebran, «αγαπούν ο ένας τον άλλον, αλλά μην στρέφετε την αγάπη σε αλυσίδες». Πώς να το πετύχετε αυτό;
Για να μην κάνει την αγάπη σας ένα όμορφο κελί, κρατήστε την απόσταση σας στις σχέσεις! Αυτό θα σας επιτρέψει να διατηρήσετε το αμοιβαίο ενδιαφέρον και την ευκολία επικοινωνίας. Σκεφτείτε με αυτό τον τρόπο: η αγάπη είναι μια πυρκαγιά και είναι άνετο να βρίσκεστε κοντά σε αυτήν μόνο σε μια συγκεκριμένη, ακριβώς προσαρμοσμένη απόσταση.
Με το θηλυκό στυλ του, εντοπίζει την ανάγκη του ασθενούς. που κατέχει το αρσενικό στοιχείο του, αντιπροσωπεύει ένα αντικείμενο, στην περίπτωση αυτή μια ερμηνεία, που μπορεί να προσφέρει υποστήριξη για τη μετάβαση στην ύπαρξη του ίδιου του. Διαθέτοντας τη δημιουργικότητά του, χρησιμοποιεί αυτή την αντίληψη για να παίξει με τον ασθενή, συμμετέχοντας, χωρίς να εισβάλει στον χώρο του ασθενούς, παρουσιάζοντας κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μια εμπειρία που επιστρέφει τον πυρήνα εισβολής, ο οποίος έχει παγώσει τον ασθενή σε αυτή τη θέση. Δεν πρόκειται για την εξόφληση οποιασδήποτε τάξης ούτε για την απόδοση του νόημα: πρόκειται περισσότερο για να φέρει το παρελθόν στο παρόν, με τη μορφή εμπειρίας, αυτή τη φορά με κάποιον που μπορεί να βάλει τον εαυτό του σε έναν ορισμένο μη επεμβατικό τρόπο, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχεια της παραμονής του ασθενούς.
